بهر رها شدن از زنجير عشق نمي انديشم
حتي تا عدم
و عشق آغاز ازلي در ما بود
که ابديتي نشناخت
بي مرز و به تاخت، در انديشه هامان رسوا کنان مي رفت
تا کجا؟
تا کجايش را به معشوق بسپار و از وجود گسسته ي خويش کناره بگير
اينجا توئي ، من نيستم
هر جا که توئي ، من کيستم
کِي آمدي، در کجايم سُکني گزيدي؟
اي عشق
جنونت را دوست دارم