با ارابه ي زمان به سوي ابديت مي شتافتيم بي وقفه، بي وقفه و سريع... هر چند که عمر به بطالت مي گذشت امّا، گاهي خود نيز به سرعتش مي فزوديم تا واقعيت نيستي را نفهميم و ندانيم عمر چه بود و چگونه گذشت...
تا ميخواهيم به واقعيتي برسيم وقت کوچ کردنمان است و بي هيچ کولباري بايد رفت و بايد برويم ....