انتظار...

واسه رسیدن به خدا کجا باید رفت؟

به کدامین سو؟

نقطه ای یافت نکردم که چو مقصد باشد!

در اندیشه ی خیالیه خود خدا را چه تصور کنم که لایق باشد؟

تصور خویش را فراموش کردم!

خدایا باز آمدم به درگاهت! به دیدارت!

تا بدانم!

و بشناسم خدای واقعیت را !

سر در سجده ندارم !

دست نیاز دارم و بس !

گوی زندگی ام دست توست ....

یا بچرخان و ببار یا مچرخان و بایست!

از اینکه در سراشیبی رهایم کنی بی زارم!

روی برگرداندمو درد را دیدم!

بازگشتم باز ...

این بار سر به زیر آمدم ! 

خجالت زده ام اما پشیمان نه !

راه رفتنم را شناختم و حال ادامه خواهم داد اما...

اما این بار با تو!

خود رهایم کردی در این سرزمین و ناخواسته!

خود نیز نگهدارم باش که گناهی نکنم خواسته!