انتظار...

کودکی رفت به بازی، به فراغت ، به نشاط ...

فارغ از اینکه نیک و بد و مرگ و حیات 

همه گفتند کنون تا بچه است ، بگذارید بخند و شادان

که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست!!!

بایدش نالیدن!!!

من نپرسیدم هیچ که پس از این زچه رو نتوان خندیدن؟

هیچکس نیز نگفت:

زندگی چیست؟ چرا می آییم؟

بعد از این چند صباح، به کجا باید رفت؟

با کدامین توشه ، به سفر باید رفت؟

من نپرسیدم و کــــس نیز مــــرا هیچ نگفت