انتظار...

می خوانیم ات، نسل به نسل و پشت به پشت.

پر از ادعای انتظار و بغض چشم به راهی،

نیمه های شعبان را جشن می گیریم و به خود می بالیم 

بابت ریسه ای لامپ که برای نور مطلق جهان به کوچه ای کشیده ایم!

چه حقیریم و کوته بین.

و چه غریبی تو که پس از قرن ها هنوز، یاران خود را نیافته ای.

کاش دعاهای فرج مان از دل بر می آمد

تا به گوش مبارک ات می نشست و پرده ای غیبت فرو می افتاد.