انتظار...

تا حالا شده توی جمع یه نگا به خودت بندازی ببینی چه قدر بی حسی ؟

هر کس سرش به کار خودش گرمه و کسی کاری به کارت نداره

همیشه وقتی دوره هم جمع میشیم بغض بزرگی توی گلومه

دلم می گیره دلم از حال خودم می گیره حتی دیگه نمی تونم مثل همیشه تظاهر به خوشحالی کنم

نمی دونم دیگه چی رو باید بهونه این چهره خسته سرد بکنم

تا می تونم خودم از اونا دور می کنم یه کنار می شینم و بقیه رو نگاه می کنم

نمی دونم چرا دیگه هیچی برام مهم نیست هیچی واسم جالب نیست هیچی واسم اهمیت نداره 

خدا جون خسته شدم از تظاهر

اه چقدر باید این روزای تکراری و تحمل کنم تا کی بگو بهم می خوام بدونم ؟؟؟

بعضیا مثل شعرند یه شعر نو ... باید قشنگ خوندشون... حسشون کرد بعد حفظشون کرد...

باهاشون یخ کرد ...

داغ شد ...

نمیشه یهویی هضمشون کرد...

باید اهل باد و بارون و مه بود ...

اهل خواب و خیال بود..

خیلی که بخوای باهاشون با منطق باشی بال می زنن و می رن ....

این که به کجا .....

درست مثل لحظه ای که از خواب بلند می شی و تو حال و هوایی رویایی هستی که داشتی می دیدی

و نباید خیلی دقیق به مغزت فشار بیاری که چی داشتی می دیدی چون یهویی همش می پره و می ره ....

خدا آدما رو نیافریده ... انگاری سروده ... نه یک بار ... هر بار

یادت نره تو ترنم یک رباعی در لبان خدای ... پس زیبا بدرخش

خدایا شمعها رو برای تو روشن می کنم و پرده ها رو برای دیدن تو کنار می زنم

خدایا منو در کدوم روز آفریدی؟

چند شنبه بود که موهایم را بر شانه هایم ریختی؟

عصر بود یا صبح که چشمانم رو به رنگ عاشقی پدر و مادرم در آوردی؟

ساعت چند بود که منو با دو بالی از فرشته ی مهربون که به امانت گرفته بودم به زمین فرستادی؟

خدایا از آن روز تا حالا چشم از آسمون برنگرفته ام.

کاش قبل از فرشته ها به دنیا میومدم و تا قیامت تو آسمون ساکن می شدم.

خدایا شرمنده ام که برفها رو از سرکاجها برنداشتم و لحظه ای به آواز قناری گوش ندادم.

شرمنده ام که قبل از رسیدن به ایستگاه عشق از قطار پیاده شدم.

منو ببخش که تکه نونی رو نبوسیدم و از قبل اینکه به دنیا بیام بهت بدهکارم و هنوز نتونستم یه لیوان بارون و یه دفتر پر  از دوبیتی برات بیارم.

خدایا کمکم کن خودم رو بهتر بشناسم و بجای اینکه خودسوزی کنم 

خودسازی کنم برای بهتر شدن نه برای در جا زدن.

انیس قلب خود تنها خدا کن/ خدا را در دل شبها صدا کن

زخوف حق چو اشکی را چکاندی / به حال ما زمینی ها دعا کن

یه روز میان از مون می پرسن: عمر خود را چگونه گذرانده اید؟

امیدوارم جوابمون این نباشه که: به نام خدا،

متاسفانه بدون یاد خدا